Би найз нартайгаа унадаг дугуй унаж аялалд явах дуртай. Аялалд явна гэснээс өдөр дутам дугуй унах боломжгүй учираас л тэр л дээ. Хотын энэ бөглөөнд машин унах гэдэг гамшиг болсон гэдгийг Улаанбаатарчууд минь сайн мэдэж байгаа. Хэрэв дугуйн замтай болчихвол бид машин биш дугуйг л сонгоно. Мөн энэ нийгэмд учирч буй бэршээлүүдээс ядаж нэгээс нь ч гэсэн салах боломжтой гэдгийг энэ мангар дарга нар яагаад ойлгодоггүй юм болоо. Би оюутан байхдаа ч дугуй унах юмсан гэж маш их боддог байсан. Яагаад гэвэл хөдөөнөөс ирсэн мөнгө багатай оюутанд аль болох бага зардал гаргах хэрэгтэй байдаг. Гэтэл миний оюутан насанд улсаас хөнгөлөлт хэмээн нэрлэсэн дарамтын хуудас /автобусны билет/-ыг 3500 төгрөгөөð худалдан авч зөвхөн 2 чиглэлд явах эрхээр хангагддаг байлаа. Бид ч түүнийг нь аргалаад харандаагаар бүдэг бичээд явчихна. Гэхдээ заримдаа түүнийг нь билет шалгагч нь мэдээд хураагаад авчихна. Тэгээд л 38-38 гэсэн хос дугаартай машинаараа таваргаж өгнө дөө. Хэрвээ дугуйн замтай болчихвол нилээдгүй олон асуудал шийдэгдэх юм шиг санагддаг.
Монгол Улсын гадаад нэр хүнд
6 years ago
No comments:
Post a Comment